علامت سکوت

هر وقت عکس دخترکوچولویی رو می بینم که به علامت سکوت انگشت اشارشو گذاشته رو لبش یاد خاطره ای ازدوران مدرسه می افتم 

اون موقع که من دوم یا سوم راهنمایی بودم تو مدرسه به ما گفتن که چند روز دیگه می خوان ما رو ببرن بیمارستان ارتش برای ملاقات رزمندگانی که تو جبهه زخمی شدند

توی اون چند روزی که قرار بود بریم به ما سرودی رو گفتن که تمرین کنیم ما هم اطاعت امر کردیم و کل سرود رو با بقیه بچه خیلی قشنگ و زیبا حفظ کردیم

القصه روز موعود فرا رسید و منو دوستام و بقیه بچه ها سوار اتوبوس شدیم و با خانم مدیر تشریف بردیم بیمارستان

ساعت 2/5 بعد از ظهر رسیدیم که از همون ساعت وقت ملاقات شروع میشد

خانم مدیر به ما گفت: تو راهرو بیمارستان منظم به صف بشید

ما هم همگی گفتیم : چشم (خدایش بچه های حرف گوش کنی بودیم )

وقتی ما منظم و با ادب تو راهرو بیمارستان ایستادیم خانم مدیر فرمودند حالا سرودی رو که حاضر کردید بخونید

اونم کجا تو راهرو بیمارستان

خلاصه سرتون رو درد نمیارم ما هم چون بچه های خوبی بودیم با صدای هر چه بلندتر خوندیم

ای شکست استخوان.......... از جفای اهرمن

چشمتون روز بد نبینه یک دفعه هرچی پرستار و دکتر بود به طرف ما دویدن همگی انگشت اشارشون رو روی لبهاشون گذاشته بودن

و بعد هم یه کوچولو ما رو دعوا کردن که اون موقع نفهمیدیم چرا؟؟؟

 آخه ما که بچه های خوبی بودیم و به حرف خانم مدیر گوش کرده بودیم!!!