روز مهندس مبارک
این دسته گل زیبا تقدیم به همی مهندسین محترم و محترمه
روزتون مبارک
تبریک ویژه خدمت دخملای گلم مهندسین عزیز مامان
قربون هر دوتاتون برم روزتون مبارک
حسینیه امینی ها
در انتها و حاشیه غربی خیابان مولوی قزوین.
این حسینیه بخشی از شانزده عمارت تو در تو و پیوسته ای است که در سال 1275 ه.ق به سرمایه مرحوم حاج محمد رضای امینی از تاجران قزوین ساخته شده است .بنای حسینیه از سه تالار در جهت شرقی و غربی تشکیل شده است که به موازات یکدیگر واقع دشه اند و با ارسی های چوبی زیبایی به بکدیگر ارتباط پیدا می کنند. تالار میانی از دو تالار دیگر بزرگتر است و طول آن 18 متر و عرض ان 5 متر است .طول و عرض دو تالار شمالی و جنوبی 1. و 5 متر است . در انتهای شرقی و غربی هر یک از دو تالارجنوبی وشمالی دو اتاق کوچک ساخته اند.تالار جنوبی دارای نه دهانه ارسی کشویی و مشبک با شیشه های رنگی بسیار زیبا از شاهکارهای هنری این مجموعه است. سقف تالار نیز دارای تزئینات نقاشی همراه با آئینه کاری است.تزئینات گچ بری چوب و آئینه کاری این تالار به گونه بسیار هماهنگ و زیبایی با یکدیگر تلفیق شده اند. تالار میانی که از دو تالار دیگر بزرگتر است، دارای طاقچه ها و رفهای کاسه ای مزین به آئینه کاری و گچ بری بسیار زیباست . این تالار با دو پنج دری به تالارهای شمالی و جنوبی متصل میشود. در نیم دایره بالای پنج دری که به ایوان شمالی راه می یابد بروج دوازده گانه نقش شده اند سقف این تالار به سه بخش تقسیم شده است: بخش میانی دارای تزئینات گچ بری همراه با آئنه کاری ،تزئینات هندسی جالبی پدید آورده اند.تالار از راه شش در در دو جبهه شرقی و غربی به اتاقهای دو سوی تالار ارتباط پیدا می کند. در زیر تالارها ،بخش هایی چون سردابه ، زیرزمین، شربت خانه ،انبار و اشپزخانه ساخته شده اند که به هر دو حیاط شمالی و جنوبی راه دارند.حیاط جنوبی از حیاط شمالی بزرگتر استو حوض بزرگی نیز دارد. دیواره جبهه شمالی حیاط جنوبی سنگی است و نقشهای برجسته فراواین دارد.با گذشت زمان سنگهای دیواره فرسوده شده و بسیاری از نقشهای انها از میان رفته است.
این حسینیه بخشی از شانزده عمارت تو در تو و پیوسته ای است که در سال 1275 ه.ق به سرمایه مرحوم حاج محمد رضای امینی از تاجران قزوین ساخته شده است .بنای حسینیه از سه تالار در جهت شرقی و غربی تشکیل شده است که به موازات یکدیگر واقع دشه اند و با ارسی های چوبی زیبایی به بکدیگر ارتباط پیدا می کنند. تالار میانی از دو تالار دیگر بزرگتر است و طول آن 18 متر و عرض ان 5 متر است .طول و عرض دو تالار شمالی و جنوبی 1. و 5 متر است . در انتهای شرقی و غربی هر یک از دو تالارجنوبی وشمالی دو اتاق کوچک ساخته اند.تالار جنوبی دارای نه دهانه ارسی کشویی و مشبک با شیشه های رنگی بسیار زیبا از شاهکارهای هنری این مجموعه است. سقف تالار نیز دارای تزئینات نقاشی همراه با آئینه کاری است.تزئینات گچ بری چوب و آئینه کاری این تالار به گونه بسیار هماهنگ و زیبایی با یکدیگر تلفیق شده اند. تالار میانی که از دو تالار دیگر بزرگتر است، دارای طاقچه ها و رفهای کاسه ای مزین به آئینه کاری و گچ بری بسیار زیباست . این تالار با دو پنج دری به تالارهای شمالی و جنوبی متصل میشود. در نیم دایره بالای پنج دری که به ایوان شمالی راه می یابد بروج دوازده گانه نقش شده اند سقف این تالار به سه بخش تقسیم شده است: بخش میانی دارای تزئینات گچ بری همراه با آئنه کاری ،تزئینات هندسی جالبی پدید آورده اند.تالار از راه شش در در دو جبهه شرقی و غربی به اتاقهای دو سوی تالار ارتباط پیدا می کند. در زیر تالارها ،بخش هایی چون سردابه ، زیرزمین، شربت خانه ،انبار و اشپزخانه ساخته شده اند که به هر دو حیاط شمالی و جنوبی راه دارند.حیاط جنوبی از حیاط شمالی بزرگتر استو حوض بزرگی نیز دارد. دیواره جبهه شمالی حیاط جنوبی سنگی است و نقشهای برجسته فراواین دارد.با گذشت زمان سنگهای دیواره فرسوده شده و بسیاری از نقشهای انها از میان رفته است.
نگاره های تاریخی
نگاره های تاریخی> شاهزاده توران آغا (فخرالدوله)
تهران - سال 1266 شمسی
عکاس ؛ ناصرالدین شاه قاجار
ناصرالدین شاه با قلم خود زیر این عکس نوشته است ؛ «توران آغا. بعد از ده روز از عروسی او انداخته شد».
فخرالدوله (توران آغا) یکی از دختران تحصیل‌کرده و شاعر ناصرالدین شاه قاجار و خازن‌الدوله، و خواهر تنی ِ فروغ‌الدوله بود. او زنی است که داستان‌های شفاهی ایرانی را مکتوب کرد. فخرالدوله شب‌هایی که نقیب‌الممالک، نقال‌باشی پدرش داستان‌گویی می‌کرد، پشت در نیمه باز اتاق خواجه سرایان می‌نشست و داستان‌ها را با دقت مکتوب می‌کرد و برای آن‌ها نقاشی می‌کشید. از جمله داستان‌های امیر ارسلان رومی و زرین ملک را او مکتوب و مصور کرده است.
فخرالدوله همراه با پدر و همسرش «مهدی قلی خان مجدالدوله» به ییلاق می‌رفت و به سوارکاری و تیراندازی می‌پرداخت. او در تیراندازی بسیار ماهر بود.
شعرهای او شامل دیوانی از چندهزار بیت است که با خط خود نوشته‌است و در کتابخانه سلطان محمودمیرزا در پاریس نگهداری می‌شد که در حال حاضر سرنوشت آن مشخص نیست. غزلیاتی به سبک عراقی نیز از او در تذکره‌های دوران ناصری منتشر شده است.
فخرالدوله در جوانی مبتلا به بیماری سل شد و به همین دلیل در ۳۳ سالگی درگذشت. بر سنگ گورش در صحن حرم فاطمه معصومه چند بیت از شعرهایش نوشته شده است
