او دلش پرواز میخواست

ناامید بود

شاید همیشه از امید حرف زده بود ولی حالا

حالا دیگر انگار ناامیدی در کنج دلش لانه کرده بود

و نا خواسته مهمان دل پر امیدش شده بود

سالها بود نمیگذاشت خانه دلش رنگ ناامیدی را به خود بگیرد ولی حالا

حالا ناامید بود آنقدر که میخواست قید همه چیز را بزند ولی

ولی جای دیده بود که ناامیدی عین گناه است و او

و او گناه را دوست نداشت

نگاهی به آسمان کرد و گفت توای که آن بالا که نه در قلب مایی

ناامیدم ولی به تو امید دارم

و همین مرا امیدوار میکند 

و باز هم از امید گفت 

امید به او که تمام زندگیش را مدیونش بود

دلش پرواز میخواست و برای او میگوید 

در اوج ناامیدی امیدوارم و خود میدانی

که دلم برای پرواز به سوی راهی تازه تنگ شده

میدانم که آگاهی از دلهای ناامید و پروازهای انجام نشده

و من امشب دیم که چه زود او قید ناامیدی را زد و به خالقش امیدوار بود

پس دعا میکنم برای او همی آنهای که ناامیدی به سراغشان آمده 

که دلهایشان هر چه زودتر خانه امید شود به یاری حق

( فاطمه )