پایان مهمانی و لبخند صاحبخانه

انگار همین دیروز بود که به انتظار آمدنت بودیم.

چه حس خوبی داشتیم از آمدنت هر چند کمی هم نگرانی بابت هوای گرم ( انسانست دیگر نه طاقت سرما را دارد نه گرما را)

خوشحال بودیم که به مهمانی میرویم و صاحب خانه هوای ما را دارد 

روزها چه با سرعت گذشت  راستش را بخواهید گرما طوری نبود که مانع مهمان بودمان باشد ولی نمیدانم چرا زود گذشت

خدایا نکند مهمانهای خوبی نبودیم 

خدایا دروغ چرا با خنده به مهمانی آمدیم و عادت کردیم به دور هم بود و حس مهمان خدا بودن آنچنان برایمان لذت بخش بود حال که میگویند شاید فردا عید باشد چشمانم بارانیست 

چشمها تعجب کرده اند نمیدانند چرا باید برای آمدن عید بارانی باشند 

چون این چشمها همیشه به یاد دارند که هر وقت نوید عید میدادند صاحبشان شاد بود و خندان ولی حالا  میگویند عید در راه است ولی به چشمها فرمان بارش داده اند

کاش چشمها میدانستند که چه روزهای رو به پایان است 

روزهای که در حس نزدیکی به خالف به اوج میرسید

لحظه های ناب افطار سفره ساده دلی امیدوار

شبهای قدر که بهترین شبهای سال است

خوردن سحری و مناجات بعد آن

خدایا همه را دوست دارم ولی باز هم میگویم زود گذشت زود

خدایا میدانم مهمان خوبی نبودم ولی رسم است هنگام خداحافظی صاحبخانه دم در می ایستد و با لبخند مهمانهایش را بدرفه میکند

خدایا مهمانهای گوش بفرمان و مطیع هر چند که لایق لبخندند ولی میهمان نافرمانی چون من بیشتر به لبخند صاحبخانه نیازمند است . خدایا دریاب مرا

آرزویم برای دیگران و خودم  این است در لحظه خداحافظی لبخند صاحبخانه بدرقه راهتان باد.

 پیشاپیش عید قشنگ فطر ، عید بندگی مبارک باد