بارش خوراکی از آسمون

امروز با دیدن این عکس یاد قصه ای افتادم که تو زمان بچگی تو کیهان بچه ها خونده بودم و خیلی هم اون قصه رو دوست داشتم و شاید بارها برای دخملام وقتی که کوچیک بودن تعریف کردم

قصه از این قرار بود که 

یکی بود یکی بود

 روی همین کره خاکی شهری بود که مردمش خیلی با هم مهربون بودن و برای این که شهرشون پیشرفتی داشته باشه همیشه با هم متحد و همفکر بودن

به همین خاطر این شهر شده بود یه شهر رویایی که هر آدمیزادی دوست داشت تو اون شهر زندگی کنه و قدرتمندان هم دوست داشتن حکمران اون شهر باشن

القصه یه روز آدمهای طماع هوس کردن به اون شهر حمله کنند 

خلاصه اونا تصمیم شون رو به مرحله اجرا گذاشتن و به شهر حمله کردن . مردم شهر هم تا تونستن از شهرشون دفاع کردن. دشمن که دید نمیشه اینطوری مردم رو شکست بده

شهر رو به محاصره درآورد و اجازه نداد هیچ آذوقه ای وارد شهر بشه و به قول خودشون میخواستند با این محاصره کم کم مردم شهر گرسنه بمونند و گرسنگی باعث بشه که تسلیم بشن

مردم هر چی آذوقه داشتن استفاده کردن و دیگه آذوقه ای برای خوردن نداشتن ولی با اینحال تسلیم نشدن

دشمن تصمیم گرفت شهر رو به توپ ببنده به مردم شهر اعلام کرد اگه تسلیم نشید فردا شهرتون با خاک یکسان میشه

توی جمعیت این شهر دختر کوچولوی باهوشی بود که خیلی دلش میخواست دوباره شهرش روی آسایش رو ببینه و دوست نداشت که از دشمن شکست بخورن

شب چند تا از دوستاشو جمع کرد و تصمیمی رو که گرفته بود به اونها گفت

شبانه بچه ها از شهر خارج شدن و به سمت اردوگاه دشمن رفتن

دشمن هم از همه جا بیخبر با خیالت راحت که فردا شهر مال اونا میشه به خواب رفته بود و تعداد خیلی کمی از نگهبانها بیدار بودن

بچه ها بدون سر و صدا  ابتدا به انبار آذوقه دشمن رفتن و بسته های آذوقه رو با گلوله های که در توپ جاسازی شده بود عوض کردن و به شهرشون برگشتن 

فردا که دشمن شهر رو به توپ بست به جای گلوله بر سر مردم شهر آذوقه میریخت

مردم وحشت زده با دیدنه آذوقه ها جون تازه ای گرفتن و تونستن در مبارزه با دشمن اونها رو شکست بدن و اینطوری شد که مردم شد پیروز شدن و شهرشون رو از شر دشمن خلاص کردن

قصه ما به سر رسید کلاغه به خونش نرسید ( تا یادم نرقته بگم که مردم کلی از دختر کوچولو تشکر و قدردانی کردن )

هر چند من هر دفعه که این قصه رو تعریف کردم خودم قسمتی بهش اضافه و یا کم کردم ولی مطمئن باشید یک قسمت از داستان رو هیچوفت ازش کم نکردم و اون هم قسمت باریدن خوراکی بر سر مردم شهر بود که بنده راوی به قسمت بارش خوراکی بر سر مردم شهر ارادت خاص دارم