کوچه خاطرات من

چند روز پیش رفتم به کوچه ای که از بدو تولد تا اول دبیرستان خونمون اونجا بود

یه کوچه بن بست تو یکی ازمحله های قدیمی شهرمون

چقدر کوچمون عوض شده ، اون موقعه ها همی خونه های کوچمون دو طبقه بود که طبقه پایین زیرزمین بود

 از زیرزمین برا نگهداری مواد خوراکی که باید مدت طولانی نگهداری بشه استفاده میکردند ( البته همه یخچال داشتن ) ولی خوب پیاز و سیب زمینی و یا ترشیهای که پاییز خانمها برای فصل زمستون درست میکردن رو که نمیشد تو یخچال بذارن 

چقدر کوچمون اون وقتا باصفا بود ولی حالا....

حالا به جای خونه قدیمی ما یه آپارتمان سبز شده بود البته بقیه خونه ها هم حال و روزشون شبیه خونه ما بود

فقط 3 یا 4 تا خونه بود که هنوز همونطور قدیمی مونده بودند که حتما تا چند سال دیگه به جای اونها هم آپارتمان سبز میشه

چقدر توی اون کوچه خاطره دارم ، خاطرات خوش دوران کودکی که با هیچ چیزی تو دنیا عوضش نمیکنم

حالا کوچه خاطرات من داره تغییر میکنه  و چند سال دیگه اصلا شیبه کوچه بچگیهای من نخواهد بود

ولی تو قلب من کوچه خاطراتم هیچ وقت تغییر نمی کنه و مثل قدیم پابرجاست

همونطور باصفا با آدمای دوست داشتنی و مهربون