این روزها

سلام به همی شما دوستان گلم چند روز نیومدم اینجا و نتونستم مطلبی رو بنویسم روزها هم که انگار دارن بدوبدو میکنن و فرصتها کوتاه نمیگه اتاق تکونی کلی کار داره یکم یواشتر خدای ناکرده میخوری زمین (ای زمان ) نصیحتی بود به سرعت زمانه 

و حال غرض از آمدن در این ساعت و این موقع روز به این خانه که چون جان برام شیرین است و دوستانم برای من مانند خانواده عزیز

ان شالله خدا بخواهد طبق سالهای پیش که یک روز قبل از شهادت بی بی دوعالم خانومهای همسایه جمع میشن و آش رشته ای می پزن و یوسف الزهرا رو قسم میدن جان مادر که بیاید تا آرام بگیرد دلهای آشفته این مردم

امسال ان شالله دیگ آش دوباره اومد خونه ما و من مادرانه و خواهرانه از زمان تهیه مقدمات آش و ان شالله فردا که خانومها آش درست میکنن از همی شما عزیزان یاد میکنم هر چند خود میدانم چقدر رو سیاهم در محضر آن مهربان عالمیان ولی امید دارم وقتی بر در خانه آن شقایق که سوزاندن در خانه اش را و خود و نازنیین محسنش را در غرق خون نمودن، هرگز دست خالی برنخاهیم گشت  و ان شالله به حرمت بی بی در پایان سال کهنه و آمدن سال جدید همی شما عزیزانم آنچه که خیر و صلاحتونه هدیه بگیرید از این مادر پهلو شکسته 

عمری بود ان شالله میام و مینویسم (یه سرمای هم خوردیم فعلا تصویر داریم صدا کلا رفته مرخصی  ) دعا بفرماید صدا بیاد تصویر بدون صدا لطفی نداره . فدای همگی